Od wojny i pożaru do nadania praw miejskich...

W latach 1733-1734 nadszedł kres patrycjuszowskiej sielanki, jaka panowała w Sopocie przez prawie 80 lat. Wojna sukcesyjna o koronę polską między zwolennikami Stanisława Leszczyńskiego i Augusta III Sasa spowodowała, że Sopot został doszczętnie spalony przez wojska rosyjskie. Pod koniec września 1733 r. Leszczyński przybył do Sopotu i przez kilka dni mieszkał w tutejszym Dworze Szwedzkim. Oczekując pomocy ze strony Francji schronił się w Gdańsku. W odpowiedzi na desant francuski, oblegające Gdańsk rosyjskie wojska spaliły okoliczne osady, wśród nich Sopot. Po zakończeniu wojny spalone sopockie dwory zostały opuszczone przez dotychczasowych właścicieli.

W połowie XVIII wieku większość spalonych dworków wykupił generał Józef Przebendowski. W roku 1804 cały ten majątek został sprzedany gdańskiemu kupcowi Carlowi Christophowi Wegnerowi. Ziemię w okolicy Sopotu kupił równierz Kajetan Sierakowski- senator Rzeczpospolitej. Wybudował klasycystyczny dworek istniejący do dnia dzisiejszego - mieści się przy ul Czyżewskiego 12 w Sopocie.

W 1772 r w wyniku pierwszego rozbioru Polski Sopot znalazł się w granicach państwa pruskiego. Na mocy decyzji króla Fryderyka II dobra ziemskie klasztoru oliwskiego - wśród nich majątki sopockie - zostały skonfiskowane i włączone do pruskich domen państwowych.
Początek XIX wieku to okres wojen napoleońskich.

W 1819 r. Carl Christoph Wagner, podejmuje pierwsze próby uruchomienia kąpieliska morskiego. Wybudował przy plaży skromny budynek wyposażony w wanny do kąpieli ciepłych oraz kabiny-przebieralnie. Jego przedsięwzięcie nie przyniosło jednak sukcesu.

Gdy Francuzi zdobyli Gdańsk to wraz z nimi przybył lekarz wojskowy armii Napoleona Jerzy Haffner. To za jego sprawą Sopot stał się prawdziwą perłą Bałtyku. Został wybudowany pierwszy zakład kąpielowy i dom kuracyjny. Z czasem zaczęło przybywać nowych domów i pensjonatów. 1823 rok został oficjalnie uznany jako początek sopockiego uzdrowiska. Pomału gmina zaczęła przeradzać się w miasto. W tym czasie powstał też pierwszy drewniany pomost o długości ok. 63 metrów, oraz drewniane łazienki nad brzegiem morza.

Uroczystość nadania praw miejskich odbyła się 1 kwietnia 1902 roku z nakazu dekretu cesarskiego. Sopot liczył wówczas ok 10 tysięcy mieszkańców. Zaczęły ukazywać się pierwsze sopockie przewodniki turystyczne, a także pierwsze czasopismo wydawane z myślą o przybywających do Sopotu kuracjuszach. Samo kąpielisko obsługiwało wówczas ok 12 tysięcy kuracjuszy. Jerzy Haffner zmarł w roku 1830.

Pocztówki z dawnego Sopotu